Wat is de beste manier om iets te veranderen? Voorzichtig stapje voor stapje? Of met een schok, in één keer, radicaal? Of je nu wilt stoppen met roken, drinken of vloeken. Hoe doe je dat het best?

Soms is het makkelijk kiezen. We kennen de grap wel: Als ze in Engeland besluiten om ook rechts te gaan rijden, doen ze dat het best in één keer. Niet eerst alleen de vrachtwagens en een week later de personenwagens. Dat zou problemen geven. Zoiets moet in één klap. Maar een verandering betekent beweging, en iets dat beweegt ontmoet altijd weerstand. En die weerstand leidt weer tot uitstelgedrag. Talloze mensen nemen zich steeds opnieuw voor om ‘vanaf morgen’ of ‘vanaf volgende week’ te gaan lijnen of te gaan sporten. Maar dat blijkt net zo rekbaar als het bordje dat in veel cafés hangt met de tekst ‘morgen gratis bier’. Dat bordje hangt er de volgende dag nog net zo braaf met dezelfde tekst…

Stoppen met swipen achter het stuur wilde ik ook daarom stapsgewijs doen. Dit in tegenstelling tot mijn dochter’s aanpak. Zij kreeg haar eerste baan en ging voor het eerst in een eigen auto rijden. Vanaf dag 1 legde ze daarbij resoluut haar smartphone weg. Dat was makkelijk, vond ik. Het was voor onze oudste geen verandering maar gewoon een kwestie van een goede start maken.

Zelf ging ik dus voor geleidelijke ontwenning. Stapje voor stapje wilde ik mijn smartphonegebruik tijdens het sturen afbouwen. Eerst deed ik het alleen nog als ik stil stond voor een verkeerslicht bijvoorbeeld, of in de file. Dat heb ik een tijdje geprobeerd, tot ergernis van vrouw en kinderen. Die hadden dat liever niet. Maar ja, mijn drang was ontembaar.

Het probleem van mijn geleidelijkheid lag in het feit dat een stoplicht gemiddeld binnen een halve minuut weer op groen sprong. Ook files losten onverwacht snel op, terwijl ik naar mijn schermpje zat te staren. En ja, dan druk je – deels weggedroomd – toch zachtjes het gaspedaal in voordat je helemaal bent uitgelezen en je smartphone weglegt. Dat werkte dus niet. Dan moest de knop maar gewoon om. Dat moment kwam tijdens de zomervakantie, toen we met onze sleurhut aan de trekhaak over een glooiende landweg reden. Ik zocht net na een stoplicht iets te lang op mijn smartphone naar het precieze adres van de camping.  Ons rijdende vakantiehuisje begon plots zachtjes te zwieren. Snel focussen en corrigeren. Dat liep gelukkig goed af. Maar blijkbaar was die wake-up call nodig. Toch maar radicaal dan! Vanaf dat moment werd mijn motto: IK RIJD SMART ZONDER PHONE. Doe je ook mee?

Bedankt om dit bericht te delen! Ronald Faas