Weet jij nog hoe de hoofdrolspeler heet in de ‘Die Hard’-films? Hoeveel James Bond films zijn er eigenlijk? En wie is ook weer de zanger van BLØF? Vragen waarvoor bij ons tijdens het avondeten de kinderen het bestek acuut dropten, waarna ze binnen een paar milliseconden hun smartphones activeerden. Zo deed ik het in de auto ook… Het begon onschuldig maar na een tijdje wist ik niets meer uit mijn hoofd. Of ik nu onderweg was of niet, bij iedere vraag moest het antwoord opnieuw online naar voren worden gegoocheld.  Zoals in de begintijd van het Internet achterblijvers werden uitgemaakt voor ‘digibeten’, wordt daardoor nu de chronische opzoekers ‘digitale dementie’ aangewreven.

Ik herken dat zeker. Als ik nu – rijdend in de auto – terugdenk, realiseer ik me waarvoor ik mijn telefoon er vaak bij pakte: Hoe laat was die afspraak ook weer? Op welk adres? In welke kamer? Wie waren de andere deelnemers? Allerlei feiten die vaak niet variabel zijn. Het zou dus een goede geheugentraining zijn om te proberen dat soort zaken te onthouden – in plaats van ze, direct nadat ik ze heb gezien, weg te laten vloeien.

Het is een nieuwe wedstrijd voor achter het stuur geworden. Gewoon feiten tussen de oren opslaan. Lekker ouderwets ezelsbruggetjes bouwen helpt. Mijn rekenvaardigheid wordt onderweg gestimuleerd doordat ik van getallen sommetjes probeer te maken (kamernummer 238, want 2 tot de 3e is 8). En hoe heet mijn gesprekspartner ook weer? Oh ja, Susanne, net zoals de oudste van onze beste vrienden. De fantasie wordt verder gestimuleerd doordat ik bij woorden een beeld probeer te verzinnen. Plaatjes onthoud je immers makkelijker dan letters.

Natuurlijk blijf ik wel fan van technologie. Ik blijf Google een zegen vinden en ik zal allerlei apparaten op gezette tijden gebruiken, maar selectiever. Eerst in het eigen geheugen graven is een aanrader. Onderweg moét ik dat nu wel. Mijn belofte om de smartphone niet meer tijdens het rijden te gebruiken, wil ik natuurlijk niet breken. En het lukt. Of het nu het kortetermijngeheugen is of mijn lange-termijn-brein: ik weet nu dat ik de feiten die op het scherm staan, niet alleen moet bekijken, maar ook moet onthouden.

Die geheugentraining kost in eerste instantie wat meer tijd maar uiteindelijk wordt het gewoon routine. Het is een van de onverwachte – positieve – neveneffecten van mijn nieuwe aanpak. Na een maandje oefenen blijk ik steeds handiger te worden in het onthouden van allerlei kleine en grote zaken. En daar heb ik ook buiten de auto baat bij. Wie weet rijd ik straks niet alleen smart, maar word ik onderhand zelf ook nog smart!

Ronald Faas