Aan het eind van onze maandelijkse afdelingsvergadering hebben we traditioneel de rondvraag. De gebruikelijke collega’s stellen hun ongebruikelijke vragen. Als de kring rond is, ben ik als voorzitter van de meeting aan de beurt. “Ik heb deze keer geen vraag maar en mededeling”, zeg ik. Verschrikt kijkt iedereen op. Oh jee, zie ik ze denken. Toch niks ernstigs? Toch geen bezuinigingen of andere vervelende zaken? Ik kan ze snel geruststellen. “Ik heb besloten om mijn smartphone voortaan niet meer te gebruiken tijdens het autorijden”.

Opluchting en ook een beetje verbazing: “Maar waarom zeg je dat hier? Is dat zoiets belangrijks?” Ik leg uit dat iedereen nu weet dat ze niet direct een reactie meer moeten verwachten als ze mij een berichtje sturen. Ik krijg wat tegengas: “Een enkel whatsapp berichtje lezen of sturen kan toch niet zo’n probleem zijn?”

Toen ik aangaf dat het mijn gewoonte was om de complete mailbox tijdens autoritten bij te werken, te sms’en en te appen, zag ik toch wel een verschrikt gezicht. “Ja dat kan natuurlijk niet,” zei een van de collega’s, “maar een appje als je in de file staat, moet kunnen. En ik sta heel veel in de file…” Anderen brachten daar tegenin dat die files vaak onverwacht toch weer in beweging komen. En wat dan? Precies mijn ervaring.

Er ontspon zich een levendige discussie. Eigenlijk precies waarop ik had gehoopt. Het werd bespreekbaar. Mijn biecht, mijn ‘coming out’, het feit dat ik uit mijn scherm kruip als ik achter het stuur zit, leidde tot een verdere bewustwording. Verschillende teamleden kwamen met voorbeelden van hoe en wanneer het (bijna) was misgegaan; uit eigen ervaring en ook op basis van wat ze om zich heen op de weg zien gebeuren. Natuurlijk waren er ook een paar verstandige collega’s die al jaren op de juiste manier met hun gereedschappen omgaan. Die kregen acuut wat extra respect.

Een leuke ervaring. Het goede nieuws: na mijn biecht hoef ik me niet meer schuldig te voelen als ik niet direct lees of reageer. Sterker nog: er is nu een extra stok achter de deur voor als ik in de verleiding dreig te komen en neig mijn telefoon te grijpen. Als ik dat zou doen, breek ik de belofte tegenover mijn team. Dat zou niet helpen voor mijn geloofwaardigheid en dat wil toch geen enkele manager? Bovendien zou de ‘coming out’ dan voor niets geweest zijn.

Ronald Faas. Deel deze column met je vrienden en volgers via onderstaande buttons!