Is nieuwjaarsdag echt het beste moment om goede voornemens in te laten gaan? Ik begon in augustus al met mijn voornemen om onderweg de smartphone niet meer te gebruiken en dat lukte. Ik ben nu – geloof ik – volledig ontwend. Denk niet eens meer aan mijn mobieltje als ik in de auto zit. Zie alleen door het balkje in mijn navigatiescherm dat mijn telefoon zich ergens in de buurt bevindt.

Maar als het dan toch bijna januari is, kan ik misschien nog eens verder gaan en kijken welke andere zaken ik kan afzweren om de verkeersveiligheid te verhogen.

Sommige zaken zijn simpel. De navigatie instellen voordat je begint te rijden bijvoorbeeld. Simpel en zeker. De radio kan ik inmiddels via de knopjes op het stuur bedienen. Een luxe die niet iedereen heeft. Maar onderzoek laat zien dat ook bij de auto’s waar dit soort functies wel netjes is ingebouwd, die snufjes vaak helemaal niet worden gebruikt. Bij mij dus nu wel. Ik heb zelfs een fijne relatie opgebouwd met de vrouwenstem die het woord voert namens mijn boordcomputer. Bij een vorig model had ik de moed opgegeven. Wat ik ook probeerde te verwoorden, de reactie van deze dame kwam meestal neer op ‘wat zegt u?’ of ‘ik begrijp u niet’; iets dat ik al te vaak hoor… Maar mijn nieuwe virtuele vriendin begrijpt me tenminste. Wat ik haar ook vraag, het gebeurt: bellen, radiozenders veranderen en meer. Terwijl ik mijn handen netjes aan het stuur kan houden.

Vroeger was dat wel anders. Toen ik dagelijks langs de weg zat, deed ik alles tegelijk. Ik had zelfs een techniek ontwikkeld om al rijdend een Big Mac naar binnen te schuiven zonder te knoeien (gewoon laagje voor laagje). Dat realiseerde ik me laatst toen ik als onderbreking tijdens een drie uur durende tocht van Brussel naar huis bij de McDrive op Hazeldonk mijn traditionele softijsje en kop koffie bestelde voor tijdens de tweede helft van de autorit. Met het ijshoorntje in mijn hand reed ik tevreden weg. Maar ik realiseerde me na de eerste bochten dat dat eigenlijk niet kon. Het ijsje was snel weggehapt. Toen ik de beker koffie even later uit de houder haalde, drong het besef nog verder door. Want wat doe je met een beker gloeiendhete koffie als je plots moet remmen of een uitwijkmanoeuvre moet maken?

Dan maar gewoon een kauwgompje kauwen om scherp te blijven. Maar die moet ik dan wel van tevoren klaarleggen. Want probeer onderweg maar eens een sportlife-je uit de verpakking te frummelen terwijl je met 120 kilometer per uur langs Breda schuift…

Niet vergeten te delen 🙂
Bedankt, Ronald.